• Foto-08.jpg
  • Foto-04.JPG
  • Foto-07.jpg
  • Foto-05.JPG
  • Foto-06.JPG
  • Foto-03.JPG
  • Foto-02.jpg
  • Foto-01.jpg

Śmiało rzec możemy, że samotność to jedno z największych zagrożeń XXI wieku. Paweł Kosiński SJ w swojej książce „Obudzić serce” pisze, że: „przeżywamy swoje życie i wydarzenia z nim związane w coraz większym oddaleniu od ludzi. Nawet najbliżsi coraz mniej o nas wiedzą i coraz mniej się też nami interesują. Właśnie te coraz bardziej zanikające więzi międzyludzkie, społeczne, poczucie braku zainteresowania innymi są przejawem coraz powszechniejszego poczucia samotności. Doświadczenie samotności jest szczególnym przeżyciem człowieka. Każdy z nas w jakiś sposób ją przeżywa. Doświadczyć jej może bowiem już dziecko pozostawione samemu sobie, pozbawione dobrych odniesień, pozbawione dobrego myślenia o sobie, broniące się przed tym uczuciem zamknięciem wewnętrznym, tworzeniem własnego świata. Jest to często samotność ludzi bezsilnych, bezsilnych wobec otoczenia, które jest nieprzyjazne, zamknięte, albo wobec przyszłości, która jest niepewna i dlatego wzbudza lęk. Lęk jest naturalną reakcją, która pojawia się w sytuacjach wielkich zmian czy przeczucia ich. Dotyczy to szczególnie okresów przełomu - przejście z przedszkola do szkoły, do szkoły średniej, przejście na studia, małżeństwo. Czasami ten lęk może paraliżować. To doświadczenie samotności jest naznaczone bezsilnością”. W związku z tym Katedra Pedagogiki Katolickiej i Interdyscyplinarne Koło Naukowe Studentów KUL „Nowoczesne Kształcenie” zorganizowały w dniu 20 listopada 2013 roku w Stalowej Woli, ul. Ks. J. Popiełuszki 4, międzynarodową konferencję naukową: „Samotność: rzeczywistość czy fikcja”.

Niepodważalnym jest twierdzenie, że młodość jest nadzieją w której ukryta jest siła. Stąd często powiadamy, że jesteśmy tak długo młodymi, jak długo są w nas nadzieje. Ale też pozostajemy tak długo młodymi, dokąd będziemy mogli uczyć się nowych przyzwyczajeń i znosić różne przeciwności. I chyba każdy z nas przyzna, że najczęściej światłem codziennej nadziei jest drugi człowiek. Bycie, działanie, podejmowanie wspólnych planów, zadań w grupie jest czymś niepowtarzalnym i bardzo istotnym. Taką niepowtarzalną grupę stanowią zapewne członkowie Interdyscyplinarnego Koła Naukowego Studentów „Nowoczesne Kształcenie” KUL w Stalowej Woli. Liczące 78 członków Koło skupiające młodych adeptów wyznacza sobie określone cele i zadania poprzez które można dokonać wiele dobra, podjąć wiele cennych inicjatyw, a tym samym zmienić otaczającą rzeczywistość. Tego typu działania kreują człowieka otwartego na innych, podkreślano w czasie Walnego Zebrania Koła jakie miało miejsce w dniu 26 listopada 2013 roku w godzinach wieczornych. Oprócz podsumowania dotychczasowych działań, kreślone były nowe plany, nowe inicjatywy na najbliższy czas. Jednym z takich najbliższych spotkań poza naukowych, to spotkanie opłatkowe zaplanowane na 16 grudnia br., wyjazd z życzeniami do naszych Przyjaciół zagranicznych i w Polsce, wyjazd świąteczno-noworoczny, ale też i organizacja kolejnych konferencji, ponadto przygotowanie duchowe w związku z kanonizacją bł. Jana Pawła II.

Każdy z nas na swej drodze życia spotkał wiele osób, którym jednym mniej innym więcej zawdzięczamy. Zapewne taką osobą jest ojciec, któremu zawdzięczamy fakt naszego życia. Bez względu na to jak potoczyły jego czy nasze losy, własnemu ojcu wiele zawdzięczamy. Mówiąc zaś o ojcostwie mamy na uwadze różnego rodzaju ojcostwa: fizyczne, duchowe, patriotyczne, narodowe, ojcostwo sukcesu, myśli filozoficznej czy teologicznej i wiele jeszcze innych ujęć. Niestety, lecz z przykrością trzeba przyznać, że w ostatnich latach zagadnienie ojcostwa zeszło do lamusa. Sporadycznie słyszy się w dyskusjach, polemikach, programach, publikacjach na temat ojcostwa. Wręcz zauważyć można, jakoby komuś bardzo zależało, aby kwestia ojcostwa została zmarginalizowana. Dzieje się to nie tylko w kręgach szaleńców, psychopatów, którzy na myśl o ojcostwie dostają szaleństwa, bowiem najchętniej by zapomnieli o roli ojca, matki jako rodziców. Wychodząc zatem naprzeciw oczekiwaniom wielu środowisk Katedra Pedagogiki Katolickiej, organizuje w dniu 11 grudnia 2013 roku w Stalowej Woli Międzynarodową Konferencję Naukową na temat: „Ojcostwo: powołanie czy zadanie?”. Wszystkich zainteresowanych zapraszamy do udziału w tym naukowym wydarzeniu. Szanowni Państwo - nie przyjmujemy już zgłoszeń na konferencję. Czas minął!

To już kolejna konferencja naukowa z cyklu problematyki jaka w szerokim zakresie rzeczywistości występuje w XXI wieku. Trzeba przyznać, iż współczesna cywilizacja prowadzi często człowieka w nieznane, w zaułki osamotnienia, nihilizmu, zwłaszcza wtedy, gdy życie człowieka jest w oddaleniu od Boga. Konferencja ”Samotność: rzeczywistość czy fikcja?”, jaka miała miejsce w dniu 20 listopada 2013 roku w Stalowej Woli, zorganizowana przez Katedrę Pedagogiki Katolickiej przy współpracy z Interdyscyplinarnym Kołem Naukowym "Nowoczesne Kształcenie" Studentów KUL w Stalowej Woli, zgromadziła przedstawicieli bardzo wielu młodych naukowców niemal ze wszystkich środowisk naukowych z całej Polski. Tematyka jaka została zaprezentowana, jej wymiary i aspekty, zapewne świadczą, że można powiedzieć, iż była to pierwsza na taką skalę - śmiem twierdzić – konferencja, która w tak obszerny, wieloaspektowy a zarazem nowatorski, naukowy i profesjonalny sposób ukazała zagadnienie samotności. Absolutnie jestem przekonany, że po wydaniu publikacji jako monografii na ten temat wraz z tekstami wystąpień z konferencji, książka stanie się hitem na polskim rynku naukowym poświęconym tej tematyce. Tym razem na program konferencji złożyły się głównie dwie zasadnicze części: sesja plenarna oraz praca w pięciu panelach. W części pierwszej swoje wystąpienia zaprezentowało pięciu prelegentów wprowadzając uczestników konferencji w jej tematykę. To pozwoliło na to, aby lepiej zrozumieć dalsze rozważania, referaty prelegentów, którzy stanęli na wysokości zadania. Począwszy od ukazania przeglądu interdyscyplinarnego definicji samotności przez Dominika Charchut (URz), poprzez „Oblicza samotności w literaturze światowej” ukazane przez ks. dra Władysława Kądziołkę (UPJP), jak też zaprezentowanie „Troski o samotnych w przepisach prawa kanonicznego” w wykonaniu dr Justyny Krzykowskiej (UWM) po wykazanie „Poczucia osamotnienia u dzieci zdolnych” autorstwa dr Ewy Kopeć (KUL), odnosiło się wrażenie, iż jest to kunszt nauki na wysokim poziomie merytorycznym. Warto zobaczyć!  (Fotogaleria poniżej)

I słusznie. Bo gdzie jest lepiej? Tym razem od rana śpiew duszy wciąż niósł echo piosenki: „Niech inni sy jadą, dzie mogą dzie chcą, Do Widnia, Paryża, Londynu, A ja si zy Lwowa ni ruszym za próg! Czy bogacz, czy dziad jest tam za pan brat. I każden ma uśmiech na twarzy! A panny to ma słodziudkie ten gród, jak sok, czekolada i miód! Więc gdybym miał kiedyś urodzić się znów, tylko we Lwowie! Bo ni ma gadania i co chcesz, to mów, ni ma jak Lwów! Możliwe, że więcej ładniejszych jest miast, lecz Lwów jest jedyny na świecie! I z niego wyjechać, ta gdzież ja bym mógł!”. Po pobudce niemal żołnierskiej i śniadaniu kadeckim przyszedł czas na konferencję naukową. I trzeba przyznać, młodzi adepci z KUL stanęli na wysokości zadania. Swój udział wzięli także przedstawiciele Centrum Kształcenia Zawodowego we Lwowie. Tematyka na czasie zarówno ze względu na pobyt w uczelni kształcącej studentów w zakresie bezpieczeństwa życia jak i ze względu na obecną sytuację panującą w świecie. Głównym tematem konferencji było „Współczesne bezpieczeństwo: wyzwania i zadania”. Ze strony polskiej referat wygłosili: Magdalena Kwaśnik, Daniel Biskup i Rafał Drozdowski. (Galeria foto poniżej)

Po zakwaterowaniu a wcześniej powitaniu nas przez gospodarzy nadszedł czas na posiłek w wydaniu tradycji ukraińskiej. Szefowie kuchni znając nasze zasady związane z postem w piątki całego roku, przygotowali obiad zgodnie z duchem chrześcijańskim. Teraz trzeba było się szybko zorganizować, by udać się do Lwowskiej Opery, gdzie zamówione zostały bilety na spektakl pt. „Jezioro Łabędzie”. Całość grupa bez wyjątku skorzystała z tego niecodziennego wydarzenia. A trzeba przyznać, że Jezioro łabędzie to z pewnością największy fenomen w literaturze baletowej. Synonim klasycznego piękna i wykonawczej perfekcji, od ponad stu lat inspiruje choreografów, stanowi wyzwanie dla tancerzy, fascynuje publiczność. W świecie rozchwianych wartości, ta baśniowa kraina, w której podstawą konstrukcji narracyjnej jest dychotomiczny podział na jasne i ciemne, dobre i złe, staje się swoistą ucieczką od powszechnego relatywizmu. Uniwersalny język tańca pokonuje wszelkie granice: kulturowe, polityczne, etniczne i pozwala na spotkanie artystów i widzów pod każdą szerokością geograficzną.

Przyjęła się w obiegu niemal codziennym opinia, że coraz rzadziej jest zachowywana pamięć o tych, którzy swoje życie oddali za Ojczyznę. Być może w tym stwierdzeniu jest część prawdy. Zwykle ów zarzut stawiany jest młodemu pokoleniu, które nie doświadczywszy bolesnych, wojennych przeżyć nie zawsze jest w stanie zrozumieć bolesne karty historii Ojczyzny. Jakby zaprzeczeniem tej tezy jest fakt, iż kolejny rok Studenci Interdyscyplinarnego Koła Naukowego „Nowoczesne Kształcenie” KUL w Stalowej Woli, w listopadzie – miesiącu pamięci o zmarłych – udają się na Cmentarz Orląt Lwowskich we Lwowie, aby poprzez modlitwę oddać pamięć i wdzięczność tym, którzy będąc u początku drogi życiowej złożyli na ołtarzu dar z życia w intencji wolności, pokoju – Ojczyzny. Ten dar pamięci i modlitwy to wyraz dojrzałego patriotyzmu i odpowiedzialności za współczesny los kraju – jakim jest Polska. Godnym podkreślenia jest też fakt, iż z roku na rok grupa chętnych na wyjazd jest coraz większa. Tym razem konieczny był już autokar. W piątek 15 listopada punktualnie o godz 7:00 rano ruszyliśmy w kierunku Jarosławia, gdzie oczekiwały na nas Siostry Służebniczki Starowiejskie z podwójną ucztą. Był to mały “przerywnik” podróży. Otóż wpierw po przyjeździe w kaplicy została odprawiona Msza św. Którą odprawił ks. Jan Zimny – kurator Koła. Następnie Siostry podjęły nas śniadaniem iście królewskim.

Jednym z głównych obowiązków wynikających z prawa naturalnego jest ochrona dzieci oraz dbanie o ich prawidłowy rozwój. Tak jak w świecie zwierząt, rodzic lub inny dorosły osobnik chroni swoje potomstwo przed róznego rodzaju niebezpieczeństwami, tak u ludzi w wyższym stopniu zachowanie tego rodzaju winno być widoczne. To jak ważny jest to obowiązek wiedział św. Jan Bosko, który na przedmieściach Turynu stworzył w swoim oratorium system prewencyjny, opierający się nie na przymusie, a na filarach rozumu, religii i miłości. Połączenie tych trzech wartości umożliwia dziecku prawidłowy rozwój. Z uwagi na to, że temat ten jest nadal jak najbardziej aktualny Katedra Pedagogiki Katolickiej i Interdyscyplinarne Koło Naukowe Studentów KUL „Nowoczesne Kształcenie” zorganizowały w dniu 5 listopada 2013 roku w Stalowej Woli, ul. Ks. J. Popiełuszki 4, międzynarodową konferencję naukową na temat: „Pedagogia prewencji: dzieci, młodzież, rodzice”.