- Odsłony: 72
Autorytet to wielkie misterium. Jego powstanie otacza tajemnica, ale upadek jest czymś namacalnym. Gdyby w umysłach ludów nie zaistniał autorytet Boży, to władza księcia czy państwa nie posiadałaby żadnego autorytetu. Łatwo bowiem człowieka powstrzymuje autorytet Boga, szczególnie wówczas kiedy władza wydaje się doprowadzać go do biedy, niedoli, nędzy, wrogości i rozpaczy. Toteż nie ma ani jednego z poważniejszych prawodawców, który by autorytetu swojego prawa czy ustawy nie odnosił choćby w pewnym sensie do Boga. Otóż nie ulega wątpliwości, że żyjemy w momencie powszechnego kryzysu autorytetów dotychczas jakoś funkcjonujących w społecznej świadomości. W świecie intelektualnym i moralnym musi więc istnieć zasada autorytetu. Autorytet może być różnie umiejscowiony, ale jest niezbędny. Indywidualna wolność może być mniejsza lub większa, ale nie może być nieograniczona. Mając na względzie potrzebę permanentnego pochylania się nad autorytetem Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Stalowej Woli wraz z Fundacją Campus w Stalowej Woli organizuje w dniu 11 luty 2025 roku (wtorek) od godz. 9:00 Międzynarodową Konferencję Naukową na temat: „Wartość autorytetu i jego rola w kształtowaniu człowieka”. Konferencja będzie mieć charakter zdalny. Zgłoszenia należy nadsyłać poprzez stronę internetową www.pedkat.pl zakładka KONFERENCJE najpóźniej do 09 lutego 2025 roku do godz.24:00. W razie pytań prosimy o kontakt drogą mailową Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
- Odsłony: 80
Szanowni Państwo, w związku z otrzymywanymi licznymi pytaniami dotyczącymi możliwości opublikowania artykułu naukowego na łamach naszego czasopisma „Pedagogika Katolicka” w najbliższym numerze, czyli nr 36/2025, informujemy, że jeszcze istnieje możliwość przyjęcia przez Redakcję paru tekstów, o ile przygotowane zostaną według wskazań redakcyjnych. Z wymogami redakcyjnymi można się zapoznać pod adresem https://pedkat.pl/pedagogika-katolicka/wymogi-redakcyjne oraz https://pedkat.pl/pedagogika-katolicka/informacja-dla-autorow-nowe-zasady Ponadto informujemy, że koszt opublikowania tekstu wynosi 1000 złotych. Termin opublikowania powyższego numeru periodyku z racji na jego charakter, czyli półrocznik, przewidujemy ukazanie się jego drukiem z początkiem lipca 2025 roku. Tekst może maksymalnie liczyć 25 tysięcy znaków ze spacjami. Ponieważ nadal istnieje duże zainteresowanie opublikowaniem tekstów w czasopiśmie, stąd o przyjęciu jego do druku decyduje kolejność złożenia tekstu w Redakcji oraz otrzymanie dwóch pozytywnych recenzji.
- Odsłony: 830
Wchodzimy w Nowy 2025 Rok. Stając u progu Nowego Roku, nie sposób przywołać tego wszystkiego, co na zawsze pozostanie za nami. Wielu z nas doświadczyło chwil radości, sukcesu, dobra, pięknych i twórczych przeżyć, niezapomnianych chwil spotkań. Na koncie naszego życia pozostanie zapewnie także wiele dobrych uczynków, które czyniliśmy na rzecz innych. Wspomnienie uczynionego dobra pozostanie siłą naszego życia i ducha. Tyle wart jest nasz rok, ile zdołaliśmy przezwyciężyć w sobie niechęci, ile zdołaliśmy przełamać ludzkiej złości i gniewu. Tyle wart jest nasz rok, ile ludziom zdołaliśmy zaoszczędzić smutku, cierpień, przeciwności. Tyle wart jest nasz rok, ile zdołaliśmy okazać ludziom serca, bliskości, współczucia, dobroci i pociechy. Tyle wart jest nasz rok, ile zdołaliśmy zapłacić dobrem za wyrządzane nam zło. Stojąc u progu Nowego 2025 Roku, w sercach i umysłach naszych rodzi się zasadnicze pytanie: jaki to będzie Rok, co nam on przyniesie, jakie czekają nas przeżycia, chwile? Pytania te okryte są tajemnicą czasu, która – jeśli Bóg pozwoli – będzie odkryta i poznana na kolejnym odcinku naszego życia. W tym momencie pozostaje mi jedynie wyrazić życzenia, by to, czego pragniemy, stało się naszym udziałem.
- Odsłony: 60
To naprawdę niezwykły czas, gdy zasiądziemy przy stole wigilijnym na którym leży chleb, siano i biały opłatek. Te symboliczne dary wraz z syto zastawionym stołem z potrawami wigilijnymi, wprowadzają nas we wspaniały klimat przeżywania na nowo Wielkiej Tajemnicy Bożego Narodzenia. Wielu w tym dniu będąc z dala od grona rodzinnego, swoich bliskich i przyjaciół, połączy się z nimi duchowo, by poczuć bliskość, serdeczność i wdzięczność. Rozpoczynając czas świętowania w gronie rodzinnym, przy śpiewie kolęd i udziale w uroczystej Pasterce, nasze serca i umysły przeniosą się do czasu, gdy Jezus - Boże Dziecię przychodził na świat, przynosząc pokój ludziom dobrej woli. Nie sposób, w ten radosny i wyjątkowy czas, nie złożyć życzeń Wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób stanęli na drodze naszego życia, a przez to stali się nam bliscy, choć fizycznie mogą być bardzo daleko. Zdążając do Betlejem za wzorem Pasterzy idźmy do żłóbka Bożej Dzieciny.
Klęcząc u Jego stóp ogarniam duchem pamięci Wszystkich, zarówno Tych, którzy w tym czasie są w gronie rodzinnym i przeżywają czas radości w kraju ojczystym, ale także i Tych, przebywających z dala od bliskich, znajomych. Chcę położyć na Wasze serca i dłonie najserdeczniejsze życzenia.
- Niech Boże Dziecię, obdarza Was każdego dnia i każdej chwili swoim światłem pokoju, radości i miłości;
- Niech ten czas stanie się czasem wzmocnienia Bożej i ludzkiej Przyjaźni, którą zaniesiecie Waszym znajomym, bliskim, sąsiadom;
- Niech dary nieba spłyną na Waszą utrudzoną codzienność i wzmocnią Wasze siły do podejmowania nowych wyzwań i zadań;
- Niech nigdy nie braknie Wam zrozumienia i wsparcia ludzkiego na wzór Miłości płynącej od żłóbka Bożej Dzieciny;
- Niech dar zdrowia duszy i ciała będą Waszym udziałem, by wypełniać swoją misję i swoje życiowe powołanie;
- Niech uśmiech, dobro, życzliwość, zrozumienie staną się Waszym darem ze strony Tych, których Pan postawił na drodze Waszego życia.
Do tej wiązki szczerych i gorących życzeń dołączam dar modlitwy, która połączona z pamięcią jest wyrazem bliskości i szczerości serca. Bądźmy razem dziś, jutro i w kolejnych latach życia. Ogarnijmy także w tych dniach naszą pamięcią i modlitwą tych, których powołał Pan do siebie, bowiem oni w nadprzyrodzony sposób przeżywają Boże Narodzenie. Pamiętajmy u żłóbka Bożej Dzieciny o dziełach, które niosą Prawdę Miłość i Nadzieję.
Amicus
- Odsłony: 121
Z ojcostwem ma się chyba podobnie jak z małżeństwem, żeby się udało, trzeba mieć do niego powołanie. Ten się nazywa ojcem, kto wychowuje lub wychował, a nie, kto zrodził. Wszyscy rodziliśmy się z pustką w piersiach wielkości naszego ojca, który sprawiał, że te pustkę wypełniał swoją osobą i miłością, albo w miarę dorastania czuliśmy i być może nadal tę pustkę czujemy. Pamiętam mądre rady mojego ojca zmarłego w wieku 55 lat, który wielokrotnie nam powtarzał: „Nie patrz zbyt nisko, gdy coś pójdzie nie tak, ale nie patrz zbyt wysoko, gdy wszystko jest w porządku”. Ciekawym jest to, że każdą inną niż ojcowską miłość trzeba zdobywać, trzeba na nią zasługiwać pokonując stojące na jej drodze przeszkody, a tylko miłość prawdziwego ojca ma się bez zdobywania i bez zasług. Ta problematy dotycząca ojcostwa stanie się przedmiotem pogłębi onej refleksji naukowej podczas Międzynarodowej Konferencji Naukowej na temat: „Społeczno-kulturowe wymiary współczesnego ojcostwa”, zaplanowanej na 10 grudnia 2024 roku (wtorek) od godz. 9:00. Organizatorem konferencji jest Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Stalowej Woli i Fundacja Campus w Stalowej Woli. Zgłoszenia do czynnego udziału można przesyłać poprzez strone internetową www.pedkat.pl zakładka KONFERENCJE, do dnia 08 grudnia 2024 roku do godz.24:00.
- Odsłony: 89
Największym darem, jaki możesz komuś ofiarować, jest Twój czas. Bo kiedy ofiarujesz komuś swój czas, dajesz mu cząstkę życia, której nigdy nie odzyskasz. Mówią, że szczęśliwi czasu nie liczą pewnie dlatego, że czas mierzą za nich zegarki. Czas jest darmowy, ale jest bezcenny. Nie możemy go posiąść, ale możemy go wykorzystać. Nie możemy go zatrzymać, ale możemy go na coś poświęcić. Więc może warto przed zbliżającym się adwentem zapytać siebie, na co poświęcasz swój czas w swoim życiu? Pomyśl, że twój czas jest darmowy, a zarazem bezcenny. Z jednej strony nie możesz go posiąść, ale przecież możesz go właściwie wykorzystać. Wiesz dobrze, że nie możesz go zatrzymać, ale możesz go według swej woli na coś poświęcić. Pytam więc ponownie: dla kogo, na co, w jakim celu wykorzystujesz swój czas? No dobrze! Może zostawmy pytania, a raczej przejdźmy do tego, jaki przeżywamy dzisiaj swój czas, kim jest on dla nas? Bo nie chodzi o to, żeby „mieć” czas, lecz chodzi o to, żeby z niego dobrze korzystać. Jeśli dotychczas ten cenny dar jaki jest czas nieco straciłeś, to powiem ci jedno, że jest taki czas, który zwie się czasem nadziei. Tym czasem nadziei, jest zbliżający się Adwent. A skoro jest to czas nadziei, to warto pamiętać, że mamy szansę na stanie się nowym człowiekiem, pozyskania tego co utraciliśmy, zagubiliśmy w swoim życiu, nie wykorzystaliśmy, a może nawet zaprzedaliśmy.
- Odsłony: 76
Świętą i zbawienną rzeczą jest modlić się za zmarłych, aby byli uwolnieni od grzechów (2 Mch 12,46). Nawet największy płomień świecy nie będzie cieplejszy niż żar naszej modlitwy. Nadal przeżywamy miesiąc wspominania naszych bliskich zmarłych. Szczególnie na początku listopada kierowaliśmy się na „osiedla milczenia”, gdzie spoczywają nasi bliscy zmarli. Wielu z nas zapewne przywołało w swej pamięci czas wspólnego życia, wspólnych chwil radości, ich dobra i miłości. Nawet ci, którzy na co dzień nie kierują się wiarą w Boga w tym czasie kierują swoje kroki ku mogiłom bliskim i znajomym. Jest jednak zbiorowa mogiła 640 dzieci nienarodzonych pochowanych w ponad 400 trumienkach, położona na trasie między Lublinem a Warszawą w miejscowości Gończyce pod Garwolinem, którą miałem okazję nawiedzić w dniu 20 listopada 2024 roku. Ciała 640 ciał dzieci abortowanych zostało w dniu 12 grudnia 2020 roku przewiezione z przyszpitalnego Domu Pogrzebowego do kościoła w Gończycach. Przez całą noc trwało modlitewne czuwanie. To wtedy p. Maria Bieńkiewicz z Fundacji Nowy Nazaret, która jako pielęgniarka zajmująca się przechowaniem ciał dzieci, wypowiedziała słowa „Kim byście były gdyby pozwolono Wam dorosnąć?”. Pani Maria wszystkie te dzieci sama wkładała do trumienek, patrzyła w ich twarze, i stąd było jej tak mocne emocjonalne przemówienie. W kondukcie pogrzebowym wszyscy uczestnicy liturgii nieśli na swoich rękach trumienki by mogły spocząć na cmentarzu w Gończycach. Każdy kto złożył trumnę udawał się do Dzwonu Życia, który nosi nazwę "Głos Nienarodzonych", i w niego uderzał, dając tym samym świadectwo, że jest za życiem każdego człowieka. Dzwon został pobłogosławiony przez Papieża Franciszka i pielgrzymuje po całej Polsce.
- Odsłony: 383
Samotność to złożone i wielowymiarowe uczucie, z którym każdy z nas zetknął się przynajmniej raz w życiu. Może być wywołane różnymi okolicznościami, takimi jak utrata, rozstanie lub brak zrozumienia ze strony innych. Samotność jest doświadczeniem, które może być zarówno bolesne, jak i wzbogacające. Na temat samotności napisano już wiele dzieł, poematów, wierszy. Można na nią spoglądać i ją oceniać w różnych aspektach. Zapewne samotność to cenny dar, który pozwala nam odkryć prawdziwe znaczenie przyjaźni i miłości. Samotność może być także stanek wielkiego piękna, gdy masz przy sobie kogoś, kto o nią dba. Zawsze jest ona trudniejsza wtedy, gdy się jest w tłumie wielu ludzi, niż gdy się jest samemu. Nie bez znaczenia powtarzamy, że samotność jest miejscem, gdzie zanika hałas świata, a zaczyna się muzyka duszy. Zaplanowana na dzień 19 listopada 2024 roku godz. 9:00 (wtorek) Międzynarodowa Konferencja Naukowa na temat: „Samotność dziełem współczesnego człowieka” stanie się przyczynkiem do refleksji na jej temat. Organizatorem konferencji jest Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Stalowej Woli i Fundacja Campus w Stalowej Woli. Konferencja będzie mieć charakter zdalny. Ostateczny termin zgłoszeń mija: 17.11.2024 roku o godz.24:00. Wszystkich zainteresowanych serdecznie zapraszamy. Zgłoszenia dokonujemy poprzez stronę www.pedkat.pl zakładka Konferencje.